Yoko Ogawa „Ukochane równanie profesora”
„Nie wiemy” było kierunkowskazem do odkrycia nowej prawdy, a nie wstydliwym przyznaniem się do niewiedzy.
Yoko Agawa. Japońska pisarka, autorka wielu książek, które zyskały światową rozpoznawalność. Serca czytelników zdobyła w 2019 roku sentymentalną powieścią Ukochane równanie Profesora.
O czym jest ta książka? O profesorze, który pamięta tylko ostatnie 80 minut swojego życia. O Pierwiastku – chłopcu, który pomógł starcowi odkryć drugą młodość. O gosposi, która dała od siebie coś więcej niż wymagała tego etyka zawodowa. W końcu o miłości, wzajemnym szacunku i empatii.
Profesor jest wybitnym matematykiem, bezgranicznie zakochanym w liczbach (zwłaszcza liczbach pierwszych). Opowiada o nich każdemu kto tylko zechciałby go posłuchać. Jednak na skutek wypadku sprzed lat wymaga on stałej opieki. Dlatego też na co dzień pomaga mu zatrudniona gosposia. Z czasem do domu zaczyna przychodzić jej syn, którego staruszek pieszczotliwie nazywa Pierwiastkiem.
A więc tak wyglądały poranki Profesora…Ubierał się, siadał na łóżku i czytał napisany przez siebie wyrok. Wyrok, który mówił, że nigdy się nie dowie, co śniło mu się wczoraj.
Pomimo tego, że książka jest przepełniona wzorami i definicjami matematycznymi, to jednak to nie „królowa nauk” odgrywa tutaj najważniejszą rolę. Istnieje wiele, wydawałoby się, nic nie znaczących wątków, które łączą się w całość i skupiają się na oddaniu tej wyjątkowej relacji pomiędzy Profesorem, Pierwiastkiem a opiekunką. Emanująca z kartek empatia, życzliwość oraz ciepło sprawiają, że mimowolnie się uśmiechasz. Na próżno szukać w tej książce niespodziewanych zwrotów akcji, ale można odnaleźć w niej poczucie stabilności i wiele spokoju. Czytając ją odnosisz wrażenie, że każda kolejna strona przybliży Ci historię Profesora, w której ogromną rolę odgrywa tajemnicza Wdowa. Wszystko to sprawia, że Ukochane równanie Profesora nie jest nudne, a wręcz przeciwnie zaskakujące, emocjonalne i wzruszające.
Książkę tę polecam z całego serca, zwłaszcza na zimne jesienno-zimowe wieczory. Spróbuj poznać Japonię lat 90. oczami ekscentrycznego Profesora, który uważa, że matematyka jest właśnie dlatego piękna, że nie przydaje się w codziennym życiu.
(Karolina Migacz)
